Γράφει ο Νεκτάριος Καλαντζής (Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Παλλήνης)

Η επίσκεψή μου στο νομό Φλωρίνης μετά από μόλις τρεις μήνες είχε ένα πολύ ισχυρό κίνητρο αυτή τη φορά. Τα Πρέσπεια, όπου το ΔΣ του Φεστιβάλ είχε την καλοσύνη να με προσκαλέσει μαζί με άλλους νέους αυτοδιοικητικούς της ομάδας που έχουμε δημιουργήσει, προκειμένου να ζήσουμε από κοντά τα Πρέσπεια, που τόσα έχουμε ακούσει, κατοικώντας αρκετά μακριά από εκεί.

Οι εικόνες από ένα μόλις Σαββατοκύριακο στην περιοχή είναι τόσες πολλές, που ούτε η βροχή που συνάντησα καθώς ερχόμουν από την Πτολεμαΐδα, δεν θα με εμπόδιζε να επισκεφθώ αυτό τον μαγευτικό νομό. 
Υπό καταρρακτώδη βροχή, αργά το απόγευμα, φθάνω στο Αμύνταιο και κατευθύνομαι προς την πόλη της Φλώρινας και το ξενοδοχείο Φαίδων, στο στρατηγείο των εκδηλώσεων θα πω, όπου συναντάω την ψυχή και δημιουργό των εκδηλώσεων, τον Γ. Λιάνη και τους ανθρώπους που οργανώνουν τις εκδηλώσεις, βλέποντάς τους αγχωμένους για το αν θα βρέξει την επομένη στις Πρέσπες. 

Η πρόβλεψη του ήρεμου Λιάνη ότι κατά τις έξι το απόγευμα την ημέρα της εκδήλωσης, η βροχή κατά ένα περίεργο τρόπο θα σταματούσε και όμως επαληθεύτηκε εκ των υστέρων, παρά το άγχος των υπολοίπων.

Φεύγω από το ξενοδοχείο και ξεναγούμαι στα στενά της πόλης της Φλώρινας, έχοντας ακούσει τόσα για αυτήν. Αρχιτεκτονική σπιτιών εκλεκτιστικού ρυθμού από ταινίες του Αγγελόπουλου, σαν το Μετέωρο βήμα του πελαργού, ο ποταμός Σακουλέβας να επισκιάζει με την ομορφιά του την πόλη, ευτυχώς καλοκαίρι χωρίς το σύνηθες χιόνι. 
Μπορεί να μην αντίκρισα τις μπάντες με τα περιβόητα χάλκινα κρουστά της πόλης, να μην επισκέφθηκα τους πολλούς χώρους τέχνης που υπάρχουν διάσπαρτοι, αλλά η βόλτα κατά μήκος του ποταμού από Σαρανταπόρου ως Σπηλιάδου σε αποζημιώνει με τις εικόνες που παίρνεις, όπως στην Μ. Αλεξάνδρου με τα κτίρια σαν το δημαρχείο και τα δικαστήρια ή στον πεζόδρομο της Παύλου Μελά με τα καφέ που καθίσαμε έξω για ποτό μαζί με τους νέους της πόλης. 

Η νυχτερινή διασκέδαση, υπό βροχή, περιελάμβανε την δημοφιλή Πτολεμαΐδα, με τον πεζόδρομο και επιστροφή στον Αετό. Επόμενο μέρα, πάλι με βροχή, μεσημέρι για καφέ στην πλατεία Αμυνταίου και μετά κατεύθυνση για τη Φλώρινα και το ξενοδοχείο Μέγας Αλέξανδρος, σε ένα τοπίο που θύμιζε Ελβετία, βλέποντας την πόλη, τα σπίτια και τον Αγ. Παντελεήμονα με τον Σταυρό του Μακαριστού Αυγουστίνου. 
Μετά ξενοδοχείο Φαίδων και έπειτα φαγητό και πίνοντας Ξινό Νερό στο Βαρόσι, δίπλα στον Σακουλέβα με τις πάπιες του. Παίρνουμε το δρόμο για τις Πρέσπες, με κατεύθυνση προς το χιονοδρομικό κέντρο Βίγλας Πισοδερίου και μετά από πολλές στροφές αντικρίζουμε τη μαγεία, Πρέσπες. 

Και ξαφνικά αν και με λίγο κρύο, η βροχή εξαφανίστηκε. 


Περπατάμε τη γέφυρα (650 μ. απόσταση) για το νησάκι. Δίπλα στις καλαμιές, οι βάρκες των ψαράδων. Σκηνικό κινηματογραφικό. Φθάνουμε στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου και βλέπω μετά τον Αγ. Γεώργιο και το μονοπάτι που οδηγεί στο ναό, τη Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου, στο άλλοτε βασίλειο του τσάρου Σαμουήλ. Τα κλικ της φωτογραφίας δεν αποτυπώνουν την ενέργεια του χώρου. 

Ζω τα Πρέσπεια. Βλέπω αρχαίο δράμα και μετά επιστροφή πίσω με βάρκα αυτή τη φορά, βράδυ, να σκίζει τα κύματα της μικρής Πρέσπας, αφήνοντας της Νεραΐδες και τους πελεκάνους του νησιού στην ησυχία τους. Φαγητό στο ξενοδοχείο Λύγκος, εκεί όπου όπως πληροφορήθηκα από τον Γ. Λιάνη, έμεναν κάποτε οι πρωταγωνιστές του Αγγελόπουλου μέσα στο χειμώνα και επιστροφή στο ΄Μέγας Αλέξανδρος΄.

Επόμενο πρωί συνάντηση με το δήμαρχο στο δημαρχείο Αμυνταίου , προσφέροντας μας ως δώρο το τοπικό κρασί, μετά λίμνη Βεγορίτιδα, όπου δοκίμασα τις περιβόητες κόκκινες πιπεριές Ναουμίδη, ύστερα ξενάγηση στα κελάρια με τα βαρέλια και οινογνωσία στο φημισμένο Κτήμα Άλφα, με τα βραβευμένα του κρασιά και τον Μάκη Μαυρίδη να μας λέει για αυτά. 

Συνέχεια, Νυμφαίο και Νίκειος Σχολή, ξενάγηση στον Αρκτούρο και το καταφύγιο της αρκούδας, βλέποντας τις να δροσίζονται στο ποταμάκι, μαζί με τον Γιάννη Μπουτάρη, που αν δεν ήξερες ότι είναι ο δημιουργός του Αρκτούρου, θα έλεγες με τι ενδιαφέρον παρακολουθεί, άλλη μια ξενάγηση για αυτόν. Απόγευμα πλέον, φεύγουμε για φαγητό στον Θωμά, με τους Χρυσούς Σκούφους, στο Σκλήθρο και βράδυ στο δημοτικό πάρκο της Φλώρινας, στη συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου που έκλεινε τα φετινά Πρέσπεια. 
Και μετά για ένα τελευταίο ποτό στον πεζόδρομο της Φλώρινας, μια βραδινή βόλτα, πριν επιστρέψω στο ξενοδοχείο, αναχωρώντας το επόμενο πρωί από την πόλη με τις καλύτερες εντυπώσεις για την περιοχή και τους ανθρώπους της, όπου τα Πρέσπεια τελικά αποτέλεσαν απλά την αφορμή της επίσκεψης μου.