γράφει ο Σπύρος Α. Ηλιάδης

 Φοίβος είπε στην Αθηνά: «Πρέπει να είναι τεράστια δυστυχία να είσαι γεννημένος φτωχός.»
Η Αθηνά απάντησε: Όταν χαϊδεύεις το κουτάβι δεν το νοιάζει αν το χέρι είναι πλούσιο ή φτωχό, θέλει μόνο αγάπη.
Όταν η μάνα νανουρίζει το παιδί δεν το νοιάζει το χέρι που κουνά την κούνια αν είναι πλούσιο ή φτωχό, θέλει μόνο στοργή.
Όταν ο διψασμένος λαχταρά λίγο νερό δεν τον νοιάζει αν το χέρι που το δίνει είναι πλούσιο ή φτωχό, θέλει μόνο να ξεδιψάσει.
Όταν ο μαθητής κοιτά το χέρι του δάσκαλου που γράφει στον πίνακα δεν τον νοιάζει αν είναι πλούσιο ή φτωχό, θέλει μόνο να μάθει.
Όταν το δέντρο θέλει να δώσει καρπούς δεν το νοιάζει αν το χέρι που το ποτίζει είναι πλούσιο ή φτωχό, θέλει μόνο να ανθήσει.
Όταν το ελάφι σφαδάζει στο έδαφος δεν το νοιάζει αν το χέρι που έριξε το βόλι είναι πλούσιο ή φτωχό, θέλει μόνο να ζήσει.
Δυστυχία δεν είναι να είσαι φτωχός, δυστυχία είναι να μην είσαι άνθρωπος, είπε η Αθηνά και ο Φοίβος της πήρε το χέρι και πορεύτηκαν μαζί σε όλη την ζωή τους!.-

Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Σημ. Τα παραβολικά κείμενα μου κάποιοι τα μπερδεύουν με παραμύθια, θέλω να διευκρινίσω ότι δεν έχουν καμία σχέση, η παραβολή είναι μια ανεπτυγμένη παροιμία, που αποτελεί αφήγηση "πλαστών" γεγονότων, τα οποία όμως είναι δυνατόν να συμβούν.